Błędowa Tyczyńska była najszybciej rozwijającą się miejscowością na terenie naszej gminy. Znajdowały się tu najważniejsze punkty handlowo – usługowe czy innych usług jak np. bankowe. Każdy z mieszkańców wspomina, że Błędowa Tyczyńska była głównym miejscem handlu i skupu żywca oraz płodów rolnych. Wszystko odbywało się w GS-ie. Handlowano materiałami budowlanymi, surowcem rolnym, był sklep z materiałami, z odzieżą i obuwiem, był pawilon handlowy z akcesoriami gospodarstwa domowego. Był punkt naprawy sprzętu AGD, RTV. W roku 1950 rozpoczęła swą działalność Poczta Polska. Przez wiele lat prowadziła działalność w budynku Domu Ludowego. Po przemianach pozostawiono tylko punkt pocztowy i przeniesiono do biurowca gdzie znajdował się sklep tekstylny. Kolejnym krokiem była likwidacja całkowita punktu. Reorganizacja usług pocztowych wynikała z potrzeb społecznych, zmian techniki komunikacji. Obecna młodzież tylko z historii dowie się o zamawianiu rozmowy telefonicznej, wysyłaniu telegramów czy budkach na karty telefoniczne. Sporadycznie wysyła się kartki pocztowe, widokówki czy listy.
W latach 60-tych powstała również piekarnia. Od 1961 roku zaczęły kursować autobusy PKS, ale początkowo tylko do granic Błędowej Tyczyńskiej, ze względu na słaby most. Wspólnym wysiłkiem mieszkańców wsi wybudowano Dom Ludowy – 1950 r. Była tam duża sala ze sceną, a w drugiej części zorganizowano sklep spółdzielczy, którego udziałowcem byli gospodarze. Budynek ten razem ze sklepem stał się zalążkiem późniejszej Gminnej Spółdzielni. Niestety nie ma dokumentacji założycielskiej GS Samopomoc Chłopska a pamięć jest ulotna więc opierając się na wspomnieniach możemy przypomnieć osoby pełniące funkcję prezesa. Kolejność przypadkowa: Józef Wąsacz, Franciszek Kozak, Jan Majcher, Pan Kandefer, Pan Sobek, Stanisław Wróbel, Stefan Jaworki, Helena Sitarz, Józef Lisowicz, Antoni Dzierżak a obecnie Krzysztof Litwin.
Założono kółko rolnicze. Nie zachowały się dokumenty założycielskie kółka rolniczego, ale ze wspomnień mieszkańców wiemy że założycielami byli Andrzej Kłósek, Mnich Tadeusz, Bronisław Cyrul, Stanisław Ciura(z Kłap), Murias Piotr – był głównym księgowym, Szela Piotr. Z pracowników wspomina się głównie Stanisława Majcher, Zbigniewa Sapek i Stefana Rokita. Z dokumentów wynika, że głównym celem statutowym kółka było utrwalanie własności i prawa dziedziczenia indywidualnych gospodarstw rolnych, równoprawne traktowanie zawodu rolnika z innymi grupami zawodowymi, obrona praw i interesów zawodowych, materialnych, socjalnych i kulturalnych rolników indywidualnych oraz ich rodzi, rozwój indywidualnych gospodarstw rolnych i wzrost ich produktywności, zapewnienie opłacalności produkcji rolnej i należytego wyposażenia rolnictwa
w środki produkcji, poprawa materialnych, socjalnych i oświatowo-kulturalnych warunków pracy i życia ludności rolniczej. Kółko Rolnicze posiadało bogaty sprzęt rolniczy i świadczyło usługi.
W tamtych czasach rolnicy wiele prac wykonywali ręcznie lub przy pomocy np. konia. Mechanizacja była ułatwieniem dla trudu rolnika a że wszyscy wówczas gospodarowali na roli to i kolejki na zapisu w kółku były długie. Niejednokrotnie gospodarze awanturowali się o swoją kolejkę już na polu blokując dojazd jeden drugiemu. Obecne czasy są całkowicie odmienne. Każdy z gospodarzy, a to grupa bardzo nieliczna, ma swój sprzęt i okres żniw zmyka się w kilku tygodniach. Kółko Rolnicze zostało zlikwidowane uchwałą z dnia 1.06.201 roku i 15.06.2014 roku, wszystkie czynności likwidacyjne zostały zakończone 15.03.2015 roku. Środki ze sprzedaży likwidowanego majątku zostały przeznaczone na fundusz kościelny.
Również w latach 60-tych a dokładnie w roku 1957, z funduszu społecznego, przy dużym zaangażowaniu mieszkańców wsi, wzniesiono budynek Ośrodka Zdrowia. Pierwszym lekarzem została Pani Maria Szlachta-Majcher, która początkowo przyjmowała pacjentów w domu Józefa Sitarza, potem w starym domu u Państwa Majchrów, gdzie na placu powstała Spółdzielnia Zdrowia.
Młodzież zrzeszała się w wiejskiej organizacji WICI, która organizowała różne kursy oświatowe. Związek Młodzieży Wiejskiej funkcjonował bardzo aktywnie, wystawiali sztuki w tym słynne „Basia” pod okiem Pana Tadeusza Sowa, nauczyciela z lokalnej szkoły. Z tą samą młodzieżą współpracował proboszcz wystawiając jasełka. Organizowali zimowiska, cotygodniowe potańcówki. Spotykali się
w obecnie już nieistniejącym budynku Domu Ludowego, Na początku lat 80-tych rozwiązano związek
i pomimo dogodnych już warunków polityczno – społecznych nie odjęto prób reaktywacji.
Namiastka biblioteki, a raczej pierwsza czytelnia znajdowała się w starym biurowcu GS-u, potem została przeniesiona na piętro do ówczesnego Domu Ludowego. Międzyczasie przeniesiono ją do domu prywatnego do p. Waldemara Sroka. Szybko utworzono filię z dużo większym księgozbiorem i umieszczono w budynku „starej” Szkoły Podstawowej. Obecnie bibliotekę przeniesiona do budynku gdzie była Szkoła Podstawowa, obecnie znajduje się oddział przedszkolny Szkoły Podstawowej nr 3 z Chmielnika i „nowy” Dom Ludowy. Czytelnię w GS-ie prowadził księgowa Pani Stanisława Kusz. Pierwszą bibliotekarką była Pani Maria Kozak i pełniła tą funkcje wiele lat aż do przejścia na emeryturę. Jej posadę objęła Pani Agnieszka Wąsacz i pełni ją do dnia dzisiejszego.
Niestety względy ekonomiczne XXI wieku okazały się trudniejsze do pokonania niż czasy wojenne czy bardzo ciężkie czasy powojenne i zaczęto systematycznie likwidować: pocztę, bank, szkołę podstawową, rozebrano zaniedbany dom ludowy a handel w GS-ie obecnie to tylko jeden sklep spożywczy.
